Anna Pogonowska

Anna Pogonowska (ur. 7 stycznia 1922 w Łodzi, zm. 6 czerwca 2005 w Warszawie).

Ojciec, Józef N. Pogonowski pochodził z Podlasia, z zawodu farmaceuta, był znanym w Łodzi działaczem społecznym i politycznym, przedsiębiorcą. Matka, Eugenia z domu Gadzinowska, urodziła się na Kujawach w rodzinie ziemiańskiej.

Pogonowska do wybuchu II Wojny Światowej uczyła się w Gimnazjum Heleny Miklaszewskiej w Łodzi. Wkrótce wraz z rodzicami i siostrą została deportowana na wschód do Generalnego Gubernatorstwa. W okresie okupacji mieszkała w majątku Tarnowska Wola.

Po ucieczce Niemców z ziem okupowanych w lutym 1945 wróciła do Łodzi. Zdała tam opóźnioną maturę i rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim. W 1947 wyszła za mąż za architekta Jerzego Oplustila i przeniosła się na rok do Krakowa gdzie kontynuowała studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po powrocie do Łodzi urodziła córkę Elżbietę, a później syna Pawła. Studia ukończyła w Łodzi pisząc pracę magisterską o poezji Bolesława Leśmiana.

Anna Pogonowska zadebiutowała w 1946 roku na łamach  tygodnika „Odrodzenie”, później publikowała w „Kuźnicy”. W 1948 roku ukazuje się jej pierwszy tomik wierszy „Węzły”.

W okresie kulminacji stalinizmu i socrealizmu, w latach 1950–1955, poetka przestała publikować. Po nastaniu odwilży w 1956 roku podjęła  próby książkowego wydania wierszy, ale udało się to dopiero w 1958 roku kiedy w Czytelniku ukazał się tomik „Kręgi”. Wtedy też dzięki stypendium Ministerstwa Kultury mogła spędzić kilka miesięcy w Paryżu a dwa lata później zwiedzić Włochy.

Drukowała poezję i eseistykę w licznych tytułach prasowych, między innymi we wznowionym „Tygodniku Powszechnym”, a także w „Życiu Literackim”, „Twórczości”, „Więzi” i „Poezji”.

W 1963 przeniosła się wraz z rodziną do Warszawy. W latach 70-tych przebywała kilka lat w Maroku, gdzie jej mąż pracował na kontrakcie. W okresie stanu wojennego współpracowała z Duszpasterstwem Środowisk Twórczych biorąc udział w jego spotkaniach i publikacjach.

Jest autorką osiemnastu tomów poezji i wyboru eseistyki, który ukazał się w książce „Tylko wierszem” (1984). Wiersze Anny Pogonowskiej tłumaczone były na język niemiecki i włoski.

Była członkiem Związku Literatów Polskich od 1947 roku do rozwiązania w 1983, a następnie od roku 1989  Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, PEN Club Polska.

W roku 1979 została laureatką nagrody im. Brata Alberta.
W roku 1980 była nagrodzona na XIII Ogólnopolskim Festiwalu Poezji w Łodzi za tomik „Zaprzęg”.